‘Ik ben een bevoorrecht mens.’

Jaap van Weerden (1948)

In 2008 overleed mijn vader aan prostaatkanker. Dat was voor mij aanleiding voor een jaarlijkse check-up. Mijn bloedwaarden, urine, cholesterol en ook de PSA-waarde worden dan gemeten. Daar kwam eind 2022 niets uit naar voren, mijn PSA-waarde was goed. Pas toen mijn huisarts mijn prostaat inwendig voelde (rectale toucher) zei ze meteen dat dat niet goed voelde. Ze stuurde me door naar de uroloog.

In het Wilhelmina Ziekenhuis in Assen (WZA) concludeerde de physician assistant (PA) hetzelfde. Ik kreeg daarom in ziekenhuislocatie Bethesda van Treant in Hoogeveen een MRI-scan van de prostaat. Toen mijn PA belde en vertelde dat het niet goed was, schrok ik daar van. Toen volgde al snel de volgende stap: het afnemen van biopten in het UMCG, die vervolgens op kweek werden gezet. Daaruit kwam de diagnose prostaatkanker. Dat was een schok. Uit de PET-scan in het Martini Ziekenhuis bleek ik gelukkig geen uitzaaiingen te hebben. Dat stelde mij wel een beetje gerust.

Ik ging het behandeltraject in, dat bestond uit opereren of bestralen. Samen met mijn PA in het WZA hebben we alle opties besproken. Ik kwam vanwege mijn goede conditie en fitheid in aanmerking voor een operatie. Maar hier kleven ook nadelen aan: de kans op complicaties is groter dan bij bestralen en het herstel duurt langer. Het uiteindelijke resultaat zou in beide gevallen wel gelijk zijn. Mijn PA gaf aan dat de beslissing uiteindelijk bij mij lag. Ik heb nog met mijn huisarts een gesprek gehad en alle informatie van het ziekenhuis goed doorgenomen. Ik heb daarbij geprobeerd niet te veel op het internet te kijken, want dan krijg je ook informatie onder ogen die je liever niet had willen zien. Bovendien zijn het vaak alleen maar negatieve verhalen die je dan leest.

Ik heb uiteindelijk voor bestraling gekozen. In eerste instantie werd verwacht dat ik zo’n twintig bestralingen nodig zou hebben. Maar de radioloog-oncoloog van het UMCG adviseerde vijf zwaardere bestralingen, die ik om de dag zou krijgen. Hij zei dat ik dat met mijn goede conditie wel aan kon. Dan ga je er natuurlijk voor! Bovendien duurde de behandeling dan ook tien dagen en kon het herstel sneller beginnen.

Ik ging het traject heel optimistisch in. De eerste twee bestralingen waren goed te doen. De laatste drie waren heftiger. Ik raakte vermoeid en het plassen werd ook pijnlijk en ging lastiger. Maar dat hoorde erbij, begreep ik. Het traject vergt wel veel energie. Niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal. Het doet toch wat met je. Gelukkig was ik na die vijf bestralingen wel klaar en kon het herstel beginnen. Nu gebruik ik alleen nog een tablet voor het plassen, maar misschien dat ik daar binnenkort ook mee kan stoppen. Elk half jaar wordt mijn PSA nog gemeten. Het is geruststellend als die waardes goed zijn.

Ik voel me een bevoorrecht mens. Ik ben fit, voel me goed en sport weer volop. Hardlopen, schaatsen, fietsen op de ATB in de bossen. Het is een geluk dat ik weer helemaal gezond ben. Ik zou mannen dan ook willen adviseren om niet alleen jaarlijks je PSA te laten meten, maar ook opletten dat de huisarts het inwendig onderzoek van de prostaat niet vergeet. Dit heeft mij heel veel ellende bespaard, want zonder dat onderzoek had ik hier misschien niet meer gezeten.

Over Prostaatcentrum Noord-Nederland

Ik ben tevreden over de zorg die ik van het Prostaatcentrum Noord-Nederland heb gekregen. Het is mooi dat je bij zorgverleners terechtkomt die gespecialiseerd zijn in prostaatkanker. Dat geeft vertrouwen. Ook al moest ik voor onderzoek en behandelingen soms naar meerdere ziekenhuizen rijden, toch wist ik dat ik in goede handen was. Er is onderling tussen ziekenhuizen goed overleg, dus je voelt dat het goed zit.